مطالعه اثر درمانی عصاره سیتوپلاسمی و دیواره سلولی مخمر saccharomyces cerevisiae غنی شده با عنصر سلنیوم به عنوان یک پروبیوتیک برسرطان کولون القا شده توسط دی متیل هیدرازین در موش صحرایی

زمینه: پس از بیماری های قلبی و عروقی، سرطان به عنوان مهم ترین عامل مرگ و میر در بسیاری از کشورها است. سرطان کلورکتال یا سرطان کولون یا روده بزرگ در پی رشد سلول های سرطانی در کولون، رکتوم و آپاندیس بروز می کند. شواهد زیادی مبنی برآثار ضدسرطانی پروبیوتیک ها خصوصا در مورد سرطان های کولون، کبد، روده کوچک و سرطان پستان مشاهده شده و بیان شده است که پروبیوتیک ها می توانند با اتصال به مواد سرطان زا ( کارسینوژن ها) و پیش سرطانی (پروکارسینوژن ها) آنها را مهار وحذف، فلور باکتریال روده را کنترل، سیستم ایمنی و پاسخ های ضدتوموری را تحریک کنند. در مورد نقش پروبیوتیک ها در پیشگیری و درمان سرطان کولون گفته می شود که آنها می توانند از طریق کاهش غلظت مدفوعی آنزیم ها و نمک های صفراوی و کاهش جذب موتاژن های مضر نقش موثری را ایفا کنند. روش بررسی: تعداد 48 سر رت ماده تهیه و بعد از دو هفته سازگاری با محیط جدید، به 12 گروه تقسیم شدند. کلیه حیوانات به جز گروه شاهد سالم داروی 1 و 2 – دی متیل هیدرازین کلراید را به صورت زیر جلدی به میزان mg/kg 40 وزن بدن هفته ای دو بار و به مدت 4 هفته دریافت کردند. بعد از مشاهده علائم کارسینوم کولون، گروه ها با تیمارهای مدنظر سلنیوم و دیواره سلولی و عصاره سیتوپلاسمی مخمر saccharomyces cerevisiae و دیواره سلولی و عصاره سیتوپلاسمی مخمر saccharomyces cerevisiae غنی شده با سلنیوم درمان شدند. در پایان مطالعه، بعد از تشریح کردن موش ها، مطالعه در زمینه های سنجش آنزیم مدفوعی، سنجش پارامترهای استرس اکسیداتیو، سنجش آنزیم های کبدی و بررسی بافت کبد، بررسی شاخص های مورفومتری بافت روده و بررسی تشکیل کانون کریپت های نابه جا و تغییرات بافتی روده در هر گروه انجام گرفت.یافته ها: تزریق زیر جلدی dmh در موش ها باعث ایجاد کارسینوم کولون شده و باعث تغییرات زیادی در سطح مخاط روده از جمله تشکیل کانون کریپت های نابه جا، تخریب سلول های پوششی سطح مخاط، کاهش گابلت سل ها، تخریب ساختار طبیعی کریپت ها و غیره شد و همچنین در نتایج بدست آمده از مطالعه کبد مشاهده گردید که dmh باعث آسیب در بافت کبد به صورت تشکیل کانون های آماسی و افزایش فضاهای سینوزوئیدی شد و باعث تغییر در میزان فعالیت آنزیم های کبدی از جمله alt , ast و alp گردید و درمان با تیمارهای مدنظر تاحدودی توانستند آسیب های مذکور را کاهش دهند.نتیجه گیری: با توجه به یافته ها می توان بیان کرد که سلنیوم، دیواره سلولی و عصاره سیتوپلاسمی مخمر saccharomyces cerevisiae و دیواره سلولی و عصاره سیتوپلاسمی مخمر saccharomyces cerevisiae غنی شده با سلنیوم دارای خاصیت ضدتوموری هستند و تیمار با ml/µg2000 پروتئین مستخرج از دیواره های سلولی و عصاره های سیتوپلاسمی و ppm 4 سلنیوم خوراکی می توانند تا حدودی باعث کاهش آسیب های وارده توسط dmh شوند.